شمعدانی | پایگاه اینترنتی معلولان ایران

اینجا مدرسه پسرانه ناشنوایان است.  اینجا مدرسه باغچه‌بان در میدان یوسف آباد است. مدرسه ای که در حیاط آن مثل تمام مدرسه ها از تیر بسکتبال گرفته تا تور فوتبال دیده می شود. اما هیچ هیاهویی نمی بینی و هیچ صدایی نمی شنوی. اینجا را باغچه بان برای ناشنوایان ساخت. در این مدرسه صداها دیده می شوند و دستها حرف می زنند. در این مدرسه صدا دیده می شود و دستها حرف می زنند.اینها دنیای دیگری دارند بدون واژه چه زشت و چه زیبا. اما اینها مثل همه گاهی دلشان می گیرد، گاهی می خندند و گاهی می گیریند. آنها مثل ما هستند اما بدون کلام. اگر می خواهی آنها را تجربه کنی کافی است لحظاتی دستهایت را روی گوشهایت بگذاری تا لب خوانی کنی.

 اینجا سکوت و صدا یک مفهوم را دارند.

حاشیه های برگزاری نواختن زنگ مدرسه کودکان مدرسه استثنایی

در جریان برگزاری مراسم نواختن زنگ مدرسه دانش آموزان ناشنوای سیدجمال الدین، سه نفر از آنها با اجرای حرکات رزمی، توانایی های خود در زمینه های ورزشی را در معرض دید مسئولین قرار دادند.

"شهیدی"  یکی از شاگردان جبار باغچه بان درباره تاریخه تأسیس مدرسه باغچه بان می گوید و پیشرفت های جامعه ناشنوایان را مدیون زحمات ایشان می داند.

دانش آموزان ناشنوا با گل و پرچم جمهوری اسلامی ایران مهمانان را مورد تشویق قرار می دادند.

در این مراسم خانواده دانش آموزان شکایت خود از حذف سرویس مدارس فرزندانشان را به اطلاع مسئولان رساندند.

 تغییر در کتب درسی این دانش آموزان خواسته خانواده ها و معلمان بود.

عکس: نگار نوروزبهاری