شمعدانی | پایگاه اینترنتی معلولان ایران

بامداد با راز و نیایش
پنج شنبه ۹۴/۷/۹

نیکو سرشتان درود ...

صبح که می شود
با تمامی گرمایش می تابد
در گونه های سرد من
آفتابی که همیشه
یک  " رو " دارد!

آی آورنده صبح!

جهان از گردنه های تکاپو بالا می رود

و دیدگان از جاده های غبار گرفته خواب گذشته اند و توفان شبانگاه،

از سر دقایق گذشته است.

جهان پلک گشوده و هوا سرشار از نسیم پرستش است.

امروزم را چون هر روز،

با نام تو آغاز می کنم؛

صبحی چنین خنک از چشمه های جان آفرین جبروت.

خدایا!

ای تنها معبود!

چشم دلم را بگشا؛

می خواهم از بادهای خنک صبحگاهان سبک تر باشم.

ای آورنده صبح!

در جذبه نورت ته نشین شده ام.

هوایی چنین روشن، بی تابم می کند.

در این لحظات که روزی ام مقدّر خواهد شد،

مرا با دست هایی گشوده بر درگاهت برانگیز.

همرازم؛
یک آینه وقتی چیزی را کامل و تمام قد در خود، نشان می دهد که هم قد آن باشد ...
ما آینه ای روبروی پروردگارمان هستیم ولایق نشان دادن بهترین تصویرها....
خوب بیندیشیم ...  تصویرمان زیباست ؟؟؟.....
به قول مولانا:
آینه ت دانی چرا غماز نیست
زانکه زنگار از رخش ممتاز نیست

قلب هایتان صیقلی