شمعدانی | پایگاه اینترنتی معلولان ایران

زندگی جریان دارد
پیام ورزشکاران پارالمپیک

پیام بازی‌های پارالمپیک به همان اندازه که ساده است، درک واقعی آن هم پیچیده؛ زندگی جریان دارد! اگر پا نداری که استوار و با غرور بر این پهنه خاکی گام بگذاری نگران نباش، چشمانت را باز کن و آنهایی را ببین که پاهایی دارند سست و در برابر هر مشکلی لرزان.
اگر دست نداری یادت باشد تو یک قدم جلوتری، اگر روشنایی در چشمانت نیست فکر تو می‌تواند روشنایی بخش چشم آنهایی باشد که فقط می‌بینند و... پس هیچ نگران نباش، جلوی مشکلات و محدودیت‌ها سینه سپر کن و به دنیا بگو بازنده نیستی.

معلولیت اتفاقی است که ممکن است هر انسانی در بدو تولد یا در طول حیات خود به آن گرفتار شود؛ اما این گرفتاری پایان زندگی نیست و ورزشکاران معلول بخوبی آن را ثابت می‌کنند.

این روزها 4280 ورزشکار معلول از بیش از 160 کشور دنیا در لندن گردهم آمده‌اند تا این پیام را در قالب بازی‌های پارالمپیک به همگان ثابت کنند.

جایی که نابینا و کم‌بینا، قطع عضو و قطع نخاعی و دیگر معلول‌ها در ورزش‌های مختلف به عرض اندام می‌پردازند و از همان لحظه‌ای که شمارش معکوس برای آغاز مراسم افتتاحیه در چهارشنبه شب لندن پایان یافت یک بار دیگر خود را باور کردند.

مراسمی که باشکوه خاصی توان معلولان را به دنیا نشان داد و ورزشگاه لبریز از جمعیت المپیک پارک لندن را به محیط شاد و پرمضمون تبدیل کرد تا همه بدانند تبعیضی در کار نیست و چنین جشنی برازنده کسانی است که جسمشان را ناقص می‌بینند.

این مراسم حدودا چهار ساعته در کنار مفرح بودن بخوبی 80 هزار تماشاگر حاضر در ورزشگاه را روی صندلی‌ها میخکوب کرد و گرچه آتش‌بازی، نورافشانی و پخش آهنگ‌های شاد مانع از ملال‌آور شدن آن شد، اما چنان که کارگردان برنامه طراحی کرده بود این ورزشگاه زیبا در کنار آب‌های آرام رودخانه تایمز، گویی به آکواریومی آرام بخش برای تماشاگران تبدیل شده بود.

از نقش قابل توجه معلولان در برگزاری مراسم تا بیش از 160 ورزشکار معلولی که با افتخار پرچم کشورشان را حمل می‌کردند همه و همه جمعیت حاضر در ورزشگاه را تحت‌تاثیر قرار دادند.

دانشمندی که قرار بود 47 سال پیش بمیرد

در بخشی از این مراسم استفن هاوکینگ دانشمند و فیزیکدان معلول، کسی که 47 سال پیش پزشکان از او قطع امید کرده بودند در میان تشویق جالب توجه ورزشگاه دقایق کوتاهی برای معلولان ورزشکار سخنرانی کرد.

یک جمله او شنیدنی بود که خطاب به معلولان گفت: «به ستاره‌ها نگاه کنید نه زیر پاهایتان، اهداف بزرگ داشته باشید.»

بانوی بی‌دست و پا، نماد حس مادری

یکی دیگر از نکات جالب توجه مراسم افتتاحیه نصب تندیس بانویی بود که دست نداشت و هر دو پایش ناتوان مطلق. کسی که چند سال پیش بچه‌دار شدنش دنیا را متحیر ساخت. او با وجود چنین وضعیت جسمی خواست مادر شود تا با حسرت مهر مادری از دنیا نرود. بانویی که به خوبی نمایانگر اراده و عزم یک انسان معلول و امید به زندگی را نشان داد.

همه قدردان سلامت خود شدند

مراسم افتتاحیه یک نکته جالب توجه دیگر هم داشت، وقتی عقربه‌های ساعت به وقت محلی حدودا 23 و 30 دقیقه را نشان می‌داد، چندین بادکنک به شکل سیب به عنوان نماد سلامت در فضای ورزشگاه شناور شد و همزمان همه تماشاگران حاضر که پیش از ورود به استادیوم سیب دریافت کرده بودند، به طور همزمان آن را گاز زدند تا قدردان سلامت خود باشند و فراموش نکنند معلولیت می‌تواند در کمین هر فردی باشد.

میدان انسانی، نه آوردگاه گلادیاتوری

هر چند کارهای خلق‌الساعه ورزشکاران در بازی‌های پارالمپیک هر بیننده‌ای را شگفت‌زده کرده و به وجد می‌آورد و ثبت رکوردهای جالب توجه و حرکات تکنیکی آنها گاه تا مرز ورزشکاران سالم نیز پیش می‌رود، اما باور این مطلب سخت است که اینجا ورزش و مدال‌آوری در درجه دوم اهمیت قرار دارد.

البته این به معنی بی‌ارزش بودن افتخارآفرینی این ورزشکاران برای کشورهایشان نیست. آنچه بیش از هر چیز دیگری در پارالمپیک لندن جلب توجه می‌کند، حس نوع‌دوستی است که بر مجموعه هشت سالن اکسل و ورزشگاه المپیک پارک لندن حکمفرماست.

جایی که تا پیش از مراسم افتتاحیه از مجموع بیش از دو و نیم میلیون بلیت مسابقات رشته‌های مختلف دو میلیون و 400 هزار بلیت پیش‌فروش شده بود تا استقبال جالب توجهی از رویدادهای رشته‌های مختلف به عمل آید.

تماشاگرانی که نه برای تشویق ورزشکاران و تیم‌های برنده که برای دلگرمی و روحیه دادن به معلولان در سالن‌ها حاضر می‌شوند و بازنده‌های میدان ورزش را چنان فاتحان قله قهرمانی تشویق می‌کنند تا نشان دهند اینجا آوردگاه گلادیاتوری نیست؛ بلکه میدانی انسانی است، یعنی همان چیزی که منشور المپیک آن را به قانونی بین‌المللی برای ورزش همه کشورهای دنیا بدل ساخته و فدراسیون‌های پرنفوذی چون فیفا تعبیر بازی جوانمردانه را برای آن به کار می‌برند.

سالم‌ها پشت ترافیک نمی‌مانند

در حاشیه بازی‌ها ذکر این نکته هم جالب توجه است که با وجود این‌که بزرگراه‌‌های منتهی به ورزشگاه المپیک پارک، دو بانده بود، اما حتی در ساعت اوج استقبال از رقابت‌ها و بویژه مراسم افتتاحیه خبری از ترافیک آزاردهنده و ماندن خودروهای مختلف در صف ورود به ورزشگاه نبود و سیستم حمل و نقل عمومی و پیشرفته لندن بخوبی به تماشاگران خدمات می‌دهد و مشکلی برای رفت‌وآمد وجود ندارد، همان‌طور که معلولان لندنی هیچ مشکلی برای تردد در شهر ندارند، فضای ورزشگاه‌ها از جمله سازه‌های فلزی و زیبای مجموعه اکسل به بهترین شکل ممکن برای معلولان طراحی شده است تا آنها با خیال راحت به تردد بپردازند. اینجا فضا کاملا انسانی است و هیچ معلولی به خاطر نقصان جسمانی اندوهگین نمی‌شود.

جام جم آنلاین