پشت دیوار دهکده: فرصت پارالمپیک را قدر بدانیم

پشت دیوار دهکده

فرصت پارالمپیک را قدر بدانیم

دکتر محمد کمالی

AWT IMAGE

در برخی شبکه های اجتماعی تصاویری هست از دوستی دارای معلولیت که روی صندلی چرخدار نشسته است و با نوشته ای در دست که از مردم می خواهد معلولیت او را دستاویزی برای شکرگزاری سلامتی خود قرار ندهند. این شاید برگرفته از برخوردهای ناشی از نگرش های منفی و غلطی باشد که در طول تاریخ افراد غیر معلول که همیشه خودراسالم وبرتر دانسته اند،نسبت به افراددارای معلولیت ابرازداشته اند.رفتارهایی که منجر به بی اعتنایی، نادیده انگاشتن، طرد، حذف، از بین بردن و گاه قربانی کردن آنان می شده است.

این رفتارها از ابتدای تاریخ وجود داشته است و هنوز ادامه دارد. در طی قرون متمادی تلاش بسیاری از انسان های بزرگ چه دارای معلولیت و چه غیر معلول بر رفع و زدودن این تبعیض های آشکار استوار بوده است. لیکن باید پذیرفت که از اواخر قرن بیستم و ابتدای قرن بیست و یکم این تلاش ها و فعالیت ها به اوج خود رسیده اند. برنامه‌ها و فعالیت های مختلف بسیاری را در این حیطه می توان برشمرد، ولی یکی از مهمترین آنها را باید مسابقات پارالمپیک دانست. پارالمپیک جایگاهی است که توانمندی های انسان به طور عام و انسان های دارای معلولیت به طور خاص به منصه ظهور می رسد.
پارالمپیک مسابقاتی است در کنار بازی های المپیک با قدمتی کمتر، اما هر دوره نسبت به دوره های قبلی باشکوه و عظمت بیشتری برگزار شده است. بی تردید پوشش رسانه‌ای گسترده و مطلوبی که در طول دوره های اخیر از گسترش کمی و کیفی فزاینده ای برخوردار بوده است، در این مهم نقش اساسی داشته است؛ اما فراتر از آن باید به قدرت خیره کننده انسان های دارای معلولیت شرکت کننده در مسابقات اشاره داشت که فضای مسابقات پارالمپیک را به محلی برای شناخت، درک و ایمان به قدرت معنوی، ذهنی و جسمی انسان و نامحدود بودن آن تبدیل کرده اند. قدرتی که خداوند در وجود انسان به ودیعه گذاشته و وعده داده است که چنانچه تلاش کنید و ایمان داشته باشید می توانید به هرچه می خواهید برسید که آسمان ها و زمین و هرآنچه در آنهاست مسخر انسان گردانیده ایم.

به عنوان کسی که بیش از ۳۰ سال با دوستان دارای معلولیت دوستی و مراوده دارم، به جرأت می گویم که دروجود تک تک آنها ایمانی قوی به لطف خداوند و تلاشی بی حد و گسترده برای نمایش قدرت انسانی یافته ام. تلاشی مضاعف و حتی چند برابر نسبت به افراد عادی که هر یک را به درجه ای از شایستگی وموفقیت رسانده است.

این تنها قهرمانان ورزشی دارای معلولیت نیستند که چنین شایستگی هایی را به نمایش گذارده اند، بلکه بسیاری از دوستان دارای معلولیت هستند که در صحنه های اجتماعی، فرهنگی، هنری، اقتصادی، اداری و… سرآمدی خود را به نمایش گذاشته اند که می توان فهرست بلند بالایی از آنها را تدوین کرد.

در این میان موضوع درس آموزی از این پدیده‌ها و فرصت ها بسیار با اهمیت است. فرصتی که گاه در دوستی با یک فرد دارای معلولیت، گاه با حضور در صحنه های اجتماع و گاهی به واسطه مسابقاتی چون پارالمپیک فراهم می شود. این فرصت را می توان به شکر از سلامت خود مبدل کرد و خدا را سپاس گفت که چون وی دارای معلولیت نیستیم.

این همان موضوع اعتراض دوست دارای معلولیتمان است که ابتدای مطلب بیان کردم. از سوی دیگر می تواند انسان را به اندیشه وادارد که وقتی چنین قدرتی در انسان به ودیعه گذاشته شده است چرا نتوانسته ایم از قدرت انسانی خود حداکثر بهره را ببریم و به حداقل ها اکتفا کرده ایم؟

اما گاه ممکن است به این اندیشیده شود که اگر او بدون دست یا بدون پا یا با داشتن مشکلات مختلف جسمانی توانسته است این گونه کارآیی خود را نمایش دهد اگر دست یا پا و … داشت ،چه می شد؟ این پرسش مناسبی نیست، چه محتمل ترین پاسخ می تواند این باشد که شاید او هم فردی عادی چون هزاران انسان دیگری که از قدرت درونی خود استفاده ای نکرده اند می شد. سامرست موام داستانی با عنوان خادم کلیسا دارد که ذکر خلاصه آن خالی از لطف نیست. کلیسای سن پیتر خادمی داشت بیسوادکه تنهاسرگرمی اش درزندگی این بودکه روزهای یکشنبه سیگاری بکشدوتفریحی کندوباپس اندازش وربرود.

سالهاگذشت اوپیرشدولی زندگی اش تغییری نداشت تااینکه کشیش کلیسافوت شدوکشیش جدیدی امور کلیسارابه عهده گرفت.کشیش جدیدبه دنبال تغییرات درکلیسابود.

روزی خادم راخواست وازاوخواست دستوراتی را که نوشته بوداجراکند.خادم گفت من بیسوادهستم.کشیش باتعجب گفت چی؟چطوراینجاداری کارمی کنی ولی بیسوادی؟خلاصه به اوچندهفته مهلت دادتاباسوادشوداماخادم قبول نکردو گفت من دراین سن دیگرتوان یادگیری ندارم. کشیش گفت یابایدباسوادشوی یا از اینجا بروی.خادم باسرگشتگی کلیساراترک کرد و افسرده شروع به حرکت درروستاکرد،ازیک سربالایی که به ده بعدی می رسیدبالارفت.دربالای سربالایی خسته نشست،هوس کردسیگاری رادودکنداما سیگارنداشت. نگاه کرددوروبرش هیچ فروشگاهی نبودتاسیگاری بخرد،جرقه ای درذهنش زدوهمانجاباپس اندازاندکش دکه سیگارفروشی راه انداخت.

کارش گرفت وبه تدریج درکنارسیگارچیزهای دیگری مثل روزنامه و نوشیدنیهاو… به فروش می رساند.کم کم آنقدرکار فروشگاهش گرفت وکارش بزرگ شدکه به این فکرافتادحتماجاهای دیگری هم وجوددارندکه همین شرایط را دارند.شروع کردبه شعبه زدن دراینجاوآنجاپس ازمدتی دیگرحسابش دربانک ازمیلیون‌ها ردشد.روزی صاحب بانک ازاودرخواست ملاقات کردبه اوگفت عالیجناب مادرنظرداریم ازپول های شمابرای سرمایه گذاری های مختلف استفاده کنیم تاشماهم سودبیشتری ببرید.پیرمردموافقت کردرئیس بانک قراردادی پیش اوگذاشت وگفت قربان لطفامتن قراردادرابخوانیددرصورتی که باتمام مواردآن موافقیدامضابفرمایید.

پیرمردگفت خودتان باصدای بلند آن را بخوانیدمن سوادندارم.رییس بانک بسیارتعجب کرد و گفت شماکه بیسوادهستیداینقدرثروت به هم زده ایداگرباسوادبودیدچه‌ می‌شدید؟پیرمردلبخندی زد وگفت اگرباسوادبودم خادم کلیسامی شدم.

اینک ماییم و فرصتی که پارالمپیک ریو ایجاد کرده است. فرصتی که در نزدیکی ما، قهرمانان بزرگ پارالمپیکی ایران آفریده اند تا اندیشه کنیم و از خود بپرسیم آیا باز هم بر نگرش های غلط گذشته مان پای خواهیم فشرد؟ حقوق معلولان را نادیده بینگاریم. در قوانین نامی از آنها نبریم. اجازه نماینده شدن در پارلمان را به آنها ندهیم. حق شان را برای استخدام در وزارتخانه هایی چون آموزش و پرورش زیرپا بگذاریم. آنها را سربار جامعه بدانیم و سهم شان را فقط مستمری اندکی به گونه ای صدقه مانند بدانیم. به آنها در مدارس عادی اجازه ورود ندهیم. تا اشتغال برای افراد عادی تامین نشده به فکر اشتغال آنها نباشیم. معابر،

ساختمان ها و اماکن عمومی و وسایل حمل و نقل عمومی را برای آنها مناسب سازی نکنیم… حق زندگی عادی در کنار سایر شهروندان، حقی عمومی و عام بر مبنای قانون اساسی برای همه از جمله افراد دارای معلولیت است. این حق نمی تواند موکول به هیچ استثنایی باشد و باید بی هیچگونه تبعیضی برای همه افراد دارای معلولیت برقرار شود. این امر حتی نباید تبعیضی بین خود افراد دارای معلولیت به بهانه های مختلف قایل شود.

اینکه فقط شامل قهرمانان مدال آور شود و بی مدال‌ها را جدا کنیم. ورزشکاران را در نظر بگیریم اما هنرمندان، کارآفرینان، نخبگان و… را از قلم بیندازیم. اینها همه ادامه راه خطای گذشته است. بیاییم در هر موقعیتی هستیم راه را برای احترام به کرامت انسانی این قهرمانان بزرگ زندگی باز کنیم. آنها را گرامی بداریم نه در حرف که در عمل….




CAPTCHA
دفعات مشاهده: 3709 بار   |   دفعات چاپ: 791 بار   |   دفعات ارسال به دیگران: 0 بار   |   0 نظر


اشتراک در خبرنامه

لطفاً نشاني پست الكترونيك خود را برای دريافت اطلاعات و اخبار پايگاه در كادر زير وارد كنيد.

آمار سایت

  • كل کاربران ثبت شده: 53 کاربر
  • کاربران حاضر در وبگاه: 0 کاربر
  • ميهمانان در حال بازديد: 342 کاربر
  • تمام بازديد‌ها: 25117158 بازدید
  • بازديد 24 ساعت قبل: 2960 بازدید

شمعدانی حمایت می کند

 

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به پایگاه خبری ورزش جانبازان و معلولان می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 All Rights Reserved |

Designed & Developed by : Yektaweb