بامداد با راز و نیایش 
دوشنبه ۹۴/۷/۲۰

همرازان آسمانی سلام....
شعر یعنی که سر صبح کسی مثل شما
باعث روشنی حضرت خورشید شود

خدایا؛

بازم از دل یه قصه ،تو به داد من رسیدی
هنوزم به مهربونیت خوب داری ادامه میدی

خوبه مثل من نبودی منی که رفتم و رفتم 
تارسیدم به دوراهی ،گفتی دستاتوگرفتم

چقده تومهربونی ،انقده ازم کشیدی 
منی که بریدم اما ،تو ازم دل نبریدی

من که یه عمری دلم رو سر هرسفره نشوندم 
دلمو هرجوری بوده پای عشق تو رسوندم

انقده گرمه نگاهت نمیشه ازش گذر کرد 
حالا دیگه مبتلای توئیم که گفتی برگرد

شکر امروزمو اینبار ،بذار رو حساب آشتی
خودمونیم توی دستات ،تو چه نقشه هایی داشتی

همرازم ؛
بیا تصمیم بگیریم ....
ازکوچکترین اتفاق ها لذت ببریم و درس بگیریم ، تأمل کنیم،محو طبیعت شویم، کمتر سخت بگیریم،  ببخشیم،بخندیم،بخندانیم و با خود در یک صلح درونی باشیم،
یقینا نه بی مشکل هستیم و نه شیرین مغز!
بلکه ما طوفان های هولناکی را در زندگی پشت سر گذاشته و قدر آنچه امروز داریم را می دانیم.
و اینگونه یاد گرفته ایم که لحظه به لحظه ی زندگی را در آغوش بگیریم!