شمعدانی | پایگاه اینترنتی معلولان ایران

از رایگان نبودن آموزش تا مشکلات رفت‌وآمد و کمبود معلم‌یار

مدیر انجمن دفاع از حقوق معلولان ایران رایگان نبودن آموزش، نبود امکان تحصیل در مدارس عادی، عدم توسعه وسایل ایاب و ذهاب مناسب، کمبود معلم‌یار و فاصله طولانی محل تحصیل تا محل زندگی دانش‌آموزان معلول را از مهمترین دغدغه‌ها این دسته از افراد جامعه دانست.
علی همت محمودنژاد در گفت‌وگو با میزان با توجه به نزدیک شدن به آغاز سال تحصیلی جدید به بیان نیاز‌های دانش‌آموزان معلول پرداخت و در این رابطه گفت: بر اساس ماده ۸ قانون حمایت از حقوق افراد دارای معلولیت آموزش از پیش دبستان تا سطوح عالی برای افراد معلول رایگان تعریف شده است اما متاسفانه آموزش رایگان تنها در دانشگاه آزاد اسلامی و برخی دانشگاه‌های دیگر انجام می‌شود و لازم است برای ارتقا کیفیت آموزش در افراد معلول مدارس غیر انتفاعی هم برای معلولان رایگان باشد و شهریه آن توسط سازمان بهزیستی و دولت پرداخت شود.
وی ادامه داد: موضوع دیگری که نیاز به نگاه ویژه در بلند مدت دارد گسترش تدریس تلفیقی در مدارس عادی است، یعنی به جای اینکه معلولان در مدارس استثنایی تحصیل کنند با گسترس امکانات آموزشی و ارتقا دانش در مدارس سراسر کشور، افراد معلول بتوانند به صورت تلفیقی در کنار سایر دانش‌آموزان به تحصیل خود ادامه دهند، البته تحقق این امر به این موضوع بستگی دارد که آموزش و پرورش نسبت به مناسب سازی مدارس و تمام فضا‌های آموزشی برای دانش آموزان اقدام و از طرفی دیگر با استفاده از هوشمندسازی مدارس امکان حضور معلولان در مدارس عادی را فراهم کند.
سخنگوی شبکه ملی تشکل‌های مردم نهاد معلولان جسمی و حرکتی ضمن اشاره به اینکه علم آموزش انفرادی شده را برای افراد با سطح توانایی متفاوت توصیه می‌کند توضیح داد: آموزش انفرادی شده سطح عالی آموزش است که در آن به هر فرد جزوه و کتاب آموزشی متناسب با توانمندی ذهنی جسمی و موقعیت اجتماعی وی تدریس می‌شود.
مدیر انجمن دفاع از حقوق معلولان ایران با بیان اینکه نکته دیگر حق دسترسی بدون دغدغه افراد معلول به فضا‌های آموزشی است اظهار کرد: باید سرویس‌های ایاب و ذهاب برای افراد معلول وجود داشته باشد و سرویس حمل و نقل عمومی به گونه‌ای توسعه پیدا کند که اشخاص معلول هم بتوانند از آن استفاده کنند، در حال حاضر متاسفانه خانواده‌های دانش‌آموزان معلول به جای اینکه بر روی آموزش فرزندانشان تمرکز داشته باشند بیشتر درگیر رفت و آمد فرزندانشان هستند.
محمودنژاد افزود: با وجود این مسئله مسئولان آموزش و پرورش و مدارس استثنایی مجبورند تا به جای فکر به روش‌های نوین و ارتقای کیفیت آموزش معلولان به دنبال رفع نیاز‌های اولیه آن‌ها نظیر سرویس ایاب و ذهاب باشند؛ از آنجایی که آموزش و پرورش ما تلفیقی نیست و مدارس استثنایی جدا هستند در مواردی شاهد این موضوع هستیم که فاصله بین این مدارس تا محل تحصیل دانش‌آموز معلول تا ۷۰ کیلومتر هم می‌رسد یعنی یک دانش‌آموز معلول برای اینکه هر روز صبح در کلاس درس حاضر شود باید ۷۰ کیلومتر را طی کند.
وی با اشاره به اینکه پایین بودن سرانه مالی دانش‌آموزان استثنایی نسبت به استاندارد جهانی و حتی تفاوت این سرانه در بین استان‌های کشور مسئله دیگری است که باید به آن توجه شود، متذکر شد: با وجود اینکه باید سرانه مالی دانش‌آموزان در مناطق محروم بیشتر باشد ما شاهد این موضوع هستیم که سرانه مالی دانش‌آموزان استثنایی در مناطق محروم بسیار پایین است، همچنین کمبود معلم یار در کلاس یکی از مشکلات عمده‌ای است که از طرف خانواده‌‍‌ها و دانش‌آموزان معلول به ما گزارش می‌شود و امیدواریم آموزش و پرورش با رویکرد درستی نسبت به حقوق انسانی دانش‌آموزان معلول برای رفع این مشکلات اقدام کند.
محمودنژاد در پایان گفت: به عنوان مدیر اجرایی انجمن دفاع از حقوق معلولان آمادگی این انجمن را برای کمک به آموز شو پرورش به عنوان مشاور برای گسترش آموزش‌های تلفیقی و افزایش کیفیت آموزش استثنایی اعلام می‌کنم.

منبع : خبرگزاری میزان